Društvo

Okrugli sto na temu “Mentalno zdravlje i odnos prema prošlosti, sadašnjosti i budućnosti” održan je sinoć u multimedijalnoj sali Kulturnog centra “Nikola Đurković”, u organizaciji Specijalne bolnice za psihijatriju “Dobrota”, u okviru Drugog Festivala mentalnog zdravlja, koji realizuju Institut za javno zdravlje Crne Gore i Klinički centar Crne Gore.
 
O istorijatu psihijatrije govorio je psihijatar dr Boris Ćorić.
 
„Psihijatrija je jedna vrlo specifična grana medicinskih nauka koja se bavi proučavanjem psihičkih poremećaja, ali ne samo proučavanjem, već i njihovom prevencijom, etiologijom, dijagnostikom, liječenjem i rehabilitacijom pacijenata. Dug je istorijski tok ove grane medicine. Možemo reći da je istorija psihijatrije relativno mlada, ali njena prošlost je prilično duga i kao takva može se pratiti još od staroegipatske psihijatrije”,  kazao je dr Ćorić.
 
Psihijatar dr Aleksandar Tomčuk istakao je da je psihijatrija najmanje egzaktna u odnosu na ostale grane medicine.
 
„U etiopatogenezi bolesti postoji više faktora, od genetike, socijalnih, porodičnih, do faktora okruženja, a oni su toliko isprepletani da ne možete uvijek precizno reći koji je dominantan. Naravno, svaka osoba različito reaguje u stresnim situacijama, tako da, uprkos ogromnom napretku u psihijatriji, naročito u posljednjih 80 godina, opšti stav se nije drastično promijenio u odnosu na, recimo, 50-te godine prošlog vijeka, kada je izmišljen prvi antipsihotik”, dodao je dr Tomčuk.
 
Psihološkinja Milana Žarković i defektološkinja, KBT i ACT psihoterapeutkinja Milica Vukotić, govorile su o mentalnom zdravlju djece.
 
Žarković je istakla da, prema statistici Svjetske zdravstvene organizacije, 20% djece ima neki od razvojnih, emocionalnih ili ponašajnih poremećaja.
 
„Od tog broja, 3 do 12% ima ozbiljan psihološki poremećaj. Polovina ukupnih mentalnih poremećaja manifestuje se do 14. godine života, a 75% do 24. godine. Najčešći problemi kod djece su emocionalne teškoće, poremećaji raspoloženja, prilagođavanja, ponašanja, problemi sa savladavanjem školskog gradiva, nedostatak motivacije, vršnjačko nasilje i siromaštvo,” navela je Žarković.
 
Defektološkinja, KBT i ACT psihoterapeutkinja Milica Vukotić dodala je da u Ambulantu za dječiju psihijatriju dolaze mališani od dvije godine.
 
„Tada je riječ o kašnjenju u govoru i jezičkom razvoju. Jednu grupu čine djeca urednog genetskog i spontanog razvoja koja kasne zbog pretjeranog izlaganja ekranima, jer su od ranog uzrasta, već od šestog mjeseca, izložena savremenim tehnologijama. To često postane značajan dio njihovog života. Međutim, kada se uključe u razvojne stimulativne tretmane, oni vrlo brzo nastavljaju svoj razvoj tamo gdje su stali”, pojasnila je ona.

Socijalna radnica mr Aleksandra Dragojević, govorila je o socijalnim aspektima u psihijatriji.
 
„Socijalni rad je pomagačka profesija koja ima dvije uloge. Prva je preventivno djelovanje, odnosno sprečavanje pojave socijalnih problema kod pojedinaca, grupa i zajednica. Druga uloga je pomaganje tim istim grupacijama da riješe i prevaziđu socijalne probleme. Socijalni rad u zdravstvu prisutan je još od vremena Platona koji se zalagao za to da porodice vode brigu o duševno oboljelima. From je isticao da su specifične ljudske potrebe, poput, potrebe za udruživanjem i nalaženjem mjesta u društvu, važnije za nastanak duševnih smetnji od nagona i iskustava. Erikson je razvio koncept psihosocijalnog razvoja, na koji treba djelovati terapijom ili psihoterapijom”, kazala je ona.
 
Psihijatrica dr Danijela Miladinović osvrnula se na sudsko-medicinski psihijatrijski aspekt.
 
„Od 18. i početkom 19. vijeka dolazi do napretka u medicini, kao i u pravu i psihijatriji. Tada pravnici i psihijatri počinju da shvataju da nije ista pravna pozicija mentalno oboljelog izvršioca krivičnog djela i mentalno zdravog izvršioca. Danas, kada govorimo o sudskoj psihijatriji koja se na našim prostorima razvila u drugoj polovini 19. vijeka, uglavnom govorimo o dvije oblasti krivično-pravnoj i građansko-pravnoj oblasti”, objasnila je ona.
 
Specijalistkinja kliničke psihologije i KBT i ACT psihoterapeutkinja Olivera Marković govorila je o značaju psihoterapije u psihijatriji.
 
„U našoj profesiji rijetko kada dobijete povratnu informaciju tokom procesa liječenja. Napredak u psihijatriji možda ide sporije nego u drugim medicinskim granama, ali važno je da je psihoterapija sada prepoznata i integrisana sa biološkom terapijom, odnosno lijekovima. Kognitivno-bihevioralna terapija je jedan od modaliteta psihoterapije”, zaključila je ona.
 
Nakon toga, prisutni su imali priliku da postavljaju pitanja.
 
Skupu su prisustvovale epidemiološkinja u Institutu za javno zdravlje dr Milica Stanišić, psihološkinja u Institutu Marija Pašić i psihološkinja u Kliničkom centru Crne Gore Mina Gazivoda.
 
Moderatorka okruglog stola bila je Jelena Kljajević.